#Sparky verlegd zijn grenzen

Het is warm, en dat laat Sparky me wel weten.
Vrijwel elke pup heeft last van warmte, maar onze kleine vriend maakt er dankbaar gebruik van haha.
Zijn tempo is lager met het wandelen en ik pas me daar maar bij aan.
Voor mij ook wel zo relaxt.
Maar als we eenmaal op de plaats van bestemming zijn wordt hij actief en heeft zin in het avontuur.
De buurtsuper is favoriet en daar laat hij zien dat hij al op weg is naar een goeie hulphond.
Netjes bij me blijven, niet de schappen leeghalen... alleen als ik ergens moet zoeken gaat hij liggen rollen, hapt hij in zijn (nog steeds te grote) jasje en is hij echt te lolbroek aan het uithangen.
Maar ach... hij is zó leuk!
Zolang hij puppie is mag hij nog wel zulke streken uithalen van mij... het gaat wel over als hij ouder is.

Vandaag zijn we eens stapje verder gegaan, naar het centrum.
Er was markt en dus aardig wat mensen op een kleine ruimte. Veel geuren en geluiden maar het deert hem niet.
In zijn eigen relaxte tempo bekeek hij alles, snoof een extra lekkere geur eens wat dieper op en sjokte rustig met me mee. Zijn ogen flink de kost geven.
We kwamen van alles tegen. Andere honden, mensen die vlak langs hem liepen of in een scootmobiel langs kwamen. Niets bijzonders, volgens Sparky.
Ik had nog een boodschap op het gemeentehuis. Daar komen we alleen binnen via een draaideur wat altijd wel even een spannend momentje is, want dan moeten ze wel blijven lopen!
Maar dat ging heel goed.
Het wachten op mijn beurt was een mooi rustmomentje, net als het moment dat ik geholpen werd.
Wat wil je nog meer van een pup in opleiding!
Echt super goed.
Weer terug over de markt, nog even een winkel in en zo terug naar huis met de auto.
Een zeer succesvolle training.
Ik ben trots op ons ventje 


(het wordt tijd dat ik eens foto's maak tijdens een training....help me herinneren!)


In huis is hij een leuke deugniet aan het worden. Fijn spelen met een bal of onze Chenna en de tuin is een heerlijke snuffelzone.
Over het algemeen een leuke, rustige pup waar genoeg leven in zit  😃

de 80 vd Langstraat

80 kilometer wandelen... ga er maar aan staan!
Ik heb respect voor deze kanjers.
En nog meer voor diegenen die in ons shirt willen mee wandelen om Stichting Vom Falorie Hulphonden bekent te maken en ons doel te helpen verwezenlijken.
Met meer naamsbekendheid, meer donaties... zo simpel werkt het..
En dat kunnen we niet alleen, daar hebben we uw hulp bij nodig.

Lijkt het je ook wel een mooie uitdaging om mee te wandelen?
Meld je aan!


https://www.80vandelangstraat.nl/algemeen/de-80-van-de-langstraat


Of vind je ons doel ook zo belangrijk?
Doneer!

https://www.geef.nl/actie/de-80-van-de-langstraat

Samen zijn we sterkt! 

#Sparky zijn eerste avonturen

Hij neemt zijn tijd om de directe wereld te verkennen en die krijgt hij van mij.
Maar langzaam aan lopen we toch al richting de scholen en het kleine winkelcentrum op loop afstand van ons huis.
Meelopen is niet echt zijn hobby, alles moet bekeken worden en het liefst vanuit stilstand.
Ook blijft thuis een grote aantrekkingskracht op hem uitoefenen en moet ik de eerste meters van huis af behoorlijk stimuleren om toch maar mee te lopen.
En met een brokje laat hij zich al snel ompraten...

Het leuke aan een pup in opleiding is dat je makkelijker zegt of vraagt dat je pup mee gaat als je eens op visite gaat ofzo.
Dus zo was er voor Sparky ook een eerste keer op visite bij de buuf, met twee jonge kinderen.
Het 'niet aaien' werd uiteraard flink overtreden, maar los spelen en ravotten... nee, dat doen we maar niet.
Sparky kan met zijn scherpe tanden en over enthousiasme nog wel eens iets te hard bijten en ik wil dit als een goeie ervaring laten verlopen.
Dus al snel was de aandacht van Sparky af en lag hij lekker aan mijn voeten te slapen.
De ideale pup in opleiding.
En een hele goeie, rustige ervaring waar hij liet zien dat hij het heel goed kan vinden met kinderen, dat ze hem rustig kunnen aaien en knuffelen en hij het prima vind als hij geen aandacht meer krijgt.

Na deze ervaring gingen we een paar dagen later eerst samen met Laika, onze gepensioneerde geleidehond naar het kleine winkelcentrum. We lopen dan ook langs basisscholen, herrie genoeg dus onderweg.
Laika is alles gewend en wordt nergens warm of koud van en samen zou Sparky zich wat moediger voelen, dacht ik.
En zo was het... Hij liep netjes mee en bij het winkelcentrum was hij heel vrij naar alle mensen en winkelwagentjes haha.
Niet erg onder de indruk!
Helemaal goed dus de eerst volgende keer kon hij zijn jasje aan en mee de winkel in.

Zijn jasje is nog te groot, maar hij vind het geen enkel probleem om het te dragen. Zo liepen we een paar dagen later samen naar de winkel. Heel stoer liep hij zo mee naar binnen.
Eenmaal binnen was natuurlijk alles interessant.
Hij moest steeds weer even zitten om alles goed in zich op te nemen, liep iedereen voor de voeten maar stoorde zich nergens aan.
Een rondje door de winkel was wel genoeg, even genoeg prikkels en een mooie ervaring rijker.
Terug naar huis was hij weer de jonge pup en thuis eten en naar bed... even bijkomen!

Nu hij redelijk zindelijk is en energie krijgt kunnen we vaker op stap.
Ook gaat hij mee op visite.
De ervaring om met een leeftijdgenoot te spelen is natuurlijk helemaal leuk! Al was ze een pittige tante, Sparky was al snel niet meer onder de indruk van haar en werden ze vriendjes.
Daarna nog even op familiebezoek, waar hij heerlijk aan mijn voeten ging slapen, het maakte hem niets uit dat het een vreemde omgeving was.