vrijdag 24 november 2017

#specseaver steunt!

We hebben een nieuwe actie dit najaar... Specseaver Steunt!

Onze thuisbasis is in Waalwijk, daar hebben we ons dan ook aangemeld.
Met je email adres kun je je stem uitbrengen en deze via je email adres bevestigen.

Klik op de button  hiernaast  >>>>>>>>> 
Dan ben je gelijk op de juiste plek ;)

We kunnen de steun van Specseaver goed gebruiken en daarom ook jou hulp!
Stem!
Met elk mail adres dat je hebt!

Onze dank is groot!




donderdag 19 oktober 2017

Onze eerste lezing.

In het voorjaar kreeg ik de vraag of ik misschien iets over hulphonden kon vertellen bij een gezamenlijke middag van ouderen.
Het was een spontane vraag van een tante, die weet dat ik al jaren pups opvoedt en ze zoeken altijd naar leuke, nieuwe gasten voor de middag voor de ouderen.
En hoewel het niet onze doelgroep is, is het natuurlijk altijd goed om te vertellen wie we zijn en wat we doen.
Dus ik heb meteen 'ja' gezegd.
Daarna moest er natuurlijk daadwerkelijk iets van een lezing uitgewerkt worden. En hoewel ik onderhand heel veel vragen kan beantwoorden valt het nog niet mee om alles in een keer te vertellen.
Na een middagje bij mijn tante  kwamen er wat meer ideeën boven zoals een powerpoint maken, de verschillende hulphonden bespreken en natuurlijk de hond ook even zijn werk laten doen.
Al met al leek het me niet zo moeilijk.
Ik hield in mijn hoofd 'ik weet genoeg, ik klets me er wel doorheen'.
Ayla is een geweldig pup, rustig als het moet en ze laat zich graag aaien.. dat neemt ook wel weet wat tijd in beslag.
En ik hoefde niet lang te spreken.
Dus... de voorbereiding ging prima!
Maar gister was daar de grote dag en sta je ineens voor een groep mensen die van jou verwachten dat je hen het een en ander gaat vertellen!
De laptop aangesloten op een beamer met leuke foto's en de richtlijnen waar ik het over wil hebben.
Na de eerste zin  was ik de weg al kwijt, moest ik denken aan de powerpoint die doorgescrolt moest worden en was ik de draad al weer kwijt wat ik aan het vertellen was, hahaha.
Gelukkig gebeurt me dit regelmatig dus schrikken doe ik er niet van en ik had een heel duidelijk verhaal op papier meegenomen zodat ik ook hele stukken kon oplezen.
Al met al voelde ik me dommer en onhandiger als het overkwam en waren de reacties heel leuk.
Omdat het een middag voor ouderen was had ik de therapiehond ook meegenomen, Ayla in dit geval, en een rondje langs de mensen bracht ook veel vragen met zich mee.
Dát is een heel stuk makkelijker!
Daar heb ik geen papier voor nodig, die kan ik prima beantwoorden.

De psychiatrische hulphond, het pleeggezin en de stichting kregen wat meer aandacht en dan blijkt wel dat niemand, die weet wat een psychiatrische hulphond betekend voor een cliënt, kan begrijpen waarom deze hond niet wordt vergoed en de cliënt zelf voor de hoge kosten op moet draaien.
Als mensen en medicijnen niet genoeg zijn, maar de hond alleen om er te zijn, écht te zijn! zoveel meer kan betekenen... daar werden we allemaal stil van...

Als afsluiter heb ik Ayla nog even wat oefeningen laten doen zoals 'volg', 'zit', 'af' en dat deed ze superstrak! 
Ze heeft zich echt heel netjes en rustig gedragen, behalve dan het kauwen op de riem :/  gelukkig niet door zoals een andere keer...
Een pup om trots op te zijn!  En dat ben ik dan ook.

Met de folders op tafel en onze spaarpot bij de uitgang werden we ook nog beloond met een leuke donatie... altijd zeer welkom!  En ozo nodig!!

Een ervaring rijker en een nieuwe aanvraag bij een andere vereniging weet ik nu wat me te wachten staat. Werk aan de winkel dus, want het verhaal zal iets uitgebreider moeten... en misschien iemand mee om de beamer bij te houden?

In elk geval is het iets wat we vaker kunnen doen...
Wil je ook zo'n dagdeel organiseren om het belang van de psychiatrische hulphond kenbaar te maken, schroom niet en mail ons;  stichtingvomfalorie@gmail.com
Op school, bij je vereniging, op je werk...
Wie weet wat wij voor elkaar kunnen betekenen.
Dit was een eerste keer, waar ik veel van geleerd heb en waar verbeteringen bij aangebracht gaan worden.
Het is voor herhaling vatbaar

                                          even wachten...
                                          gezellig knuffelen

                                          ze pikte alle hondenliefhebbers er uit haha

                                          ook de mevrouw die koekjes voor haar meegenomen had, die kwamen                                                 goed van pas met ons trainingsrondje

                                          voor de groep met een slapende Ayla aan mn voeten... lief puppie!

zaterdag 9 september 2017

wat betekend het om gastgezin te zijn voor een pup in opleiding

Wij zijn voortdurend op zoek naar gastgezinnen voor onze pups of jonge honden.
Een bijzondere taak om de toekomst van een hond en een cliënt op een positieve manier te laten veranderen.
Een schakel die veel plezier, maar ook een bepaalde verantwoording met zich meebrengt.
Met uiteraard het niet te vermijden moment van afscheid van je pup...
Voor de 1 een reden om er nooit aan te beginnen, maar wanneer je beseft hoe je het leven van zowel je pup als zijn nieuwe baas verrijkt... is dat het mooiste wat je jou pup kunt geven.
Een baas die 24/7 bij hem is, zoveel van jou pup houdt dat hij er alles voor over heeft om het hem naar zijn zin te maken, niets is hem te veel...

Hier onder een verhaal van een van onze puppywalkers...

Vanaf het allereerste moment dat we haar zagen wisten we dat we een leuk jaar met haar zouden hebben.
Oda, pup in opleiding
Een zwarte pup en zo klein als ze is, met een duidelijk karakter. Ze wordt aan ons gegeven en kijkt me aan met een blik ‘hoe durf je mij voor zoiets wakker te maken’
Meteen bij thuiskomst worden we geconfronteerd met haar uitzinnige karakter.
De kennismaking met onze andere honden verloopt op z’n zachts  gezegd niet zoals we gewend zijn.
Meestal is de pup onderdanig en laat zich besnuffelen door de andere honden.
maar onze Oda niet.  Zo klein als ze is springt ze Menno en Otis meteen in het gezicht
Ja! Ik vind haar leuk! Nu al!
Met de glimlach nog op mijn gezicht bedenk ik  me meteen dat ik deze geweldige kleine meid over een jaar ook weer bij school zal moeten inleveren. Dat afscheid zal me net als bij haar broer en zus, wel weer zwaar vallen. Maar voorlopig kunnen we volop van haar gaan genieten.
Het eerste jaar is voor ons, pleeggezin en daar gaan we dubbel van genieten dit keer.
De eerste maanden gaan voorbij zoals ze met elke pup gaan.
De zindelijkheidstraining, de bench training, het wandelen aan de riem, de eerste socialisatie trainingen bij kinderen en in de winkels en net als bij elke pup gaat het rustig, netjes en zonder noemenswaardige problemen.
Oda ontpopt zich als een ware hulphond in spé, een hele goede werkhond.
Maar dat is ook een taak die ik als puppywalker heel serieus neem.

We naderen de leeftijd dat Oda gesteriliseerd gaat worden. Altijd weer een spannend moment. Haar heupen worden bekeken op HD.  Is dit het geval is dit meteen het einde van haar opleiding maar niet van haar als hond natuurlijk!
Als huishond kan ze nog jaren mee. Maar in mijn geval is het dan wel meteen afscheid. We hebben Menno al van ons zelf en 2 honden worden mij te veel.
Gelukkig, Oda heeft super goeie heupen en wordt meteen gesteriliseerd zodat ze geen last meer krijgt van haar hormonen en alle concentratie op haar werk kan houden.
Nu begint voor mij de training pas echt.
Tot het inleveren is er geen reden meer waarom ze afgekeurd zou kunnen worden.
Vanaf nu moet ze zich volledig inzetten om te willen werken.
Aan mij de taak om haar het werk dus heel leuk te laten vinden.
We wisselen de dagelijkse oefeningen af met leuke en nieuwe oefeningen.
De bank aanwijzen, de postbus, een paal, een trap, een lage grote paal wordt gebruikt als tafel waar ze bovenop mag springen en ze vindt het allemaal geweldig.
Wat een plezier in het werk en wat een plezier voor mij om te zien dat ze plezier heeft.
We gaan ritjes maken met de bus en met de trein. Winkelen in grote en  drukke centra en een leuk dagje Schiphol.
Om de druk van het harde werk te compenseren gaan we vaker naar het bos waar ze samen met Menno lekker mag rondrennen en zich nergens zorgen over hoeft te maken
Dan breekt de dag aan dat ik haar op school moet achterlaten zodat ze de opleiding echt kan beginnen.
Intern op school samen met een medestudent in een kennel en alleen bezig zijn met leren.
Dit moment is erg dubbel.
Ik roep altijd heel hard dat ik het hiervoor doe, maar het is en blijft toch ons puppy, ons meisie en die moet je dan overlaten in de handen van een ander en heb je er van het ene op het ander moment niets meer over te zeggen.
Maanden van tevoren wordt de datum al afgesproken en de tijd die dan nog rest wordt door mij ook echt gebruikt om het afscheid zo makkelijk mogelijk te maken.
We gaan alles doen wat we zo graag nog met haar willen doen
Alles wat ze zelf leuk vind en alles wat wij samen met haar leuk vinden.
Daarnaast blijven we de trainingen ook doen want dat is mijn eer.
De dag van inleveren breng ik haar naar school ik praat met de trainer nog over haar.
Dan is het nog een laatste knuffel en daar gaat ze  met de trainer mee
Net zo makkelijk, vol vertrouwen, zoals ik haar geleerd heb. Het is alsof ze al lang weet wat er gaat gebeuren.
Ik rij in een lege auto terug naar huis
Ik kom in een leeg huis thuis... nou ja niet helemaal leeg want Menno is er natuurlijk ook nog.
Hij zoekt Oda, we missen haar  we nu al.
Nu is het wachten op het telefoontje van school wanneer ze aan het werk gaat.
De maanden tussenin vraag ik regelmatig hoe Oda het doet in de opleiding en de trainers zijn enthousiast!
Ze doet het geweldig goed, ze werkt graag en heeft alle aandacht voor haar baas. Daarnaast is ze op een leuke manier ondeugend, speelt ze graag met haar medestudenten en in het bos geniet ze van haar vrijheid en komt meteen als ze geroepen wordt.
Eindelijk komt het telefoontje met het mooie nieuws dat Oda een hele leuke baas heeft gevonden en ze binnenkort aan het werk gaat.
Heico heet hij en wil graag kennis maken met mij. Ik vind dat uiteraard heel leuk.
Als Oda gewend is aan haar nieuwe omgeving en haar nieuwe baas spreken we af bij hem thuis.
Dol enthousiast worden we in geheel ‘Oda stijl’ ontvangen.
En haar nieuwe baas vindt dit al net zo leuk als wij. Hij verteld honderduit over hun eerste kennismaking, waar Oda ook haar beroemde knuffel aan hem gaf. Heico was meteen helemaal verliefd op haar.
We gaan samen nog een rondje lopen en nu zie ik Oda in volle glorie aan het werk voor haar baas.
Ik ga iets achter hen lopen en kan nauwelijks mijn tranen bedwingen.. hier doe ik het voor, Dit beeld blijft me altijd bij.

Mijn meisie, trots en ontspannen, leidt haar baas... alsof ze hand in hand lopen

donderdag 31 augustus 2017

onze eerste informatiedag op locatie was een succes!

Afgelopen zaterdag, 26 augustus,  was het zover.
We gingen met de Stichting op locatie, informatie geven aan iedereen die het vroeg.
Elly met haar psychiatrische hulphond Banjo en Petra met pupje Ayla in opleiding van 3 maanden.

We werden met open armen ontvangen, onze honden uiteraard nog meer als wij :)
En aangezien het zeer hoge aaigehalte van Ayla hebben we het 'niet aaien' protocol voor deze dag maar achterwege gelaten.
Banjo bleef in functie en hij trekt zich terug en houd van een afstandje Elly goed in de gaten.
Ons plekje werd door iedereen gevonden en we hebben onze informatie goed kunnen vertellen.

Deze braderie was speciaal voor Sabine en Bolle georganiseerd en ondanks dat er weinig mensen op af kwamen was het uiteindelijk toch een geslaagde dag.

De  verschillende kraampjes liepen goed, de loterij liep goed en het belangrijkste... de psychiatrische hulphond werd een begrip voor allen.

Een lange, gezellige dag en we gingen met een goed gevoel weer huiswaarts.

De stichting heeft adressen gekregen van bedrijven die meer informatie vroegen en zeer geïnteresseerd waren en daar gaan we mee aan de slag.

Kortom... wij zijn heel blij!

Voor de honden is dit een geweldige ervaring. Banjo liet iedereen zien wat hij voor Elly betekend, hij volgt haar overal en staat ze rustig te praten met iemand zoekt hij zijn plekje waarvandaan hij haar goed in de gaten kan houden.

Ayla heeft veel nieuwe indrukken opgedaan en was zeer tevreden over al die aandacht die ze kreeg.
Ze was en bleef heel geduldig liggen ondanks dat ze erg veel geaaid werd. Voor een jonge pup een hele prestatie. Als ze wilde slapen ging ze ook slapen onder mijn stoel bijvoorbeeld en wilde ze niet geaaid worden bleef ze ook gewoon slapen.
Een hele goede eigenschap voor een psychiatrische hulphond!
Rustig blijven onder alle omstandigheden.

 

 
                                    


Wil je ook zo'n leuke dag organiseren en iedereen laten weten wat een psychiatrische hulphond betekend?
Wij komen jou evenement graag versterken met onze aanwezigheid!
Voor meer informatie
stichtingvomfalorie@gmail.com

maandag 21 augustus 2017

Met de stichting op locatie

foto van Help een hulphond.




Aanstaande zaterdag is het zover.... en uiteraard is Stichting Vom Falorie Hulphonden ook met een stand van de partij.
Elly met haar hulphond Banjo en Petra met pup in opleiding Ayla zullen alle vragen die u heeft met veel plezier beantwoorden.
Wij hebben er zin in!
Kom je langs?  Kom dan ook even meegenieten bij Wijkcentrum de Dommel in Eindhoven!

Tot dan!!

Heb je trouwens ook zo'n goed initiatief om onze stichting en onze honden in het zonnetje te zetten?
Neem dan contact met ons op. Wij komen graag vertellen wat een #psychiatrische hulphond kan betekenen in het leven.

info@vomfalorie.com

vrijdag 11 augustus 2017

#Ayla, pup in opleiding voor psychiatrische hulphond

Het is even stil geweest rondom Ayla... maar dat was alleen op het blog.

Onze sleeping beauty is veranderd in een kleine draak! haha
Zo rustig en schattig ze de eerste dagen was, zo druk en pittig kan ze nu uit de hoek komen.
Madame heeft duidelijk even tijd nodig om de boel te verkennen en laat dan zien wie ze is.
En ik vind het geweldig!
Niet altijd natuurlijk. Vooral als ze een uur te vroeg wakker wordt 's morgens en iedereen wakker maakt, inclusief de buurt...
Niet dat ze er veel mee bereikt, behalve dat ik echt niet vrolijk het deurtje van de bench open doe en ook mijn tijd nodig heb om weer op normaal niveau te komen ;)
We komen geen minuut eerder ons bed uit en de deur gaat pas open als ze stil is.
De aanhouder wint en op dit moment heb ik nog geen idee wie de aanhouder zal zijn... ik hou vast aan mijn motto; hoe erg je ook bent... ik ben erger!

Maar buiten dit feit is ze nog altijd die schattige pluizenbol... alhoewel, wanneer ze de dames uit zit te dagen, Laika uit haar mand durft te pesten... niets schattigs aan deze kleine draak!

Kortom, ze houd ons lekker bezig.
En omdat ze ons bezig houdt leert ze ook snel. Laika is geen speelgoed, dat weet ze nu wel. De bal, daar mag ze op los gaan. De honden laat ze met rust.
En als ze toch genoeg energie heeft mag ze ook mee op pad.
Veel prikkels opdoen, veel leren en dan hopelijk thuis alles in rust, lees; in slaap, verwerken...

Ach, puppies... ze hebben allemaal hun eigen karaktertje. De een is wat makkelijker als de ander, als het er op aan komt zijn het allemaal schatjes en liggen ze het liefst lekker bij je.
En wie kan ze dan nog weerstaan.
Ik niet!

Ayla in alle rust mee naar een restaurant...

zondag 30 juli 2017

welkom #Ayla! pup in opleiding én donateurspup

Eindelijk is het zover... tijd om in de auto te stappen, Ayla ophalen bij het trainingscentrum van Vom Falorie. Een hele reis, dus we boeken er meteen een overnachting bij ;)
Bij aankomst is er maar een weg... naar Ayla die al geheel ontspannen op haar rug in de grote mand ligt te slapen en zich door mij ook niet laat wakker maken. Wat een lekker ding!  Ik ben opslag verliefd!
 


Nou klinkt het misschien best wel raar, ik had een hele leuke pup aan Sparky en nu ben ik 2 dagen later hem al schijnbaar helemaal vergeten en richt ik me volledig op de volgende pup....
Eigenlijk is dat toch wel de emotie die past bij een gastgezin...
Het heeft niets met de liefde voor de pup te maken, die is bij elke pup die ik in huis krijg hetzelfde, de een past me beter als de ander, dat is logisch maar ze hebben allemaal hun plekje in mijn hart, dat gaat nooit weg.
Maar het snel kunnen schakelen van de ene naar de andere pup, tja... als elke pup die mijn huis verlaat mijn hart doet breken heb ik geen leven, daar stel ik me dus op in en wat héél belangrijk is, ik weet dat de pup die mijn huis verlaat het goed heeft. Anders heb ik wel degelijk een probleem!
Sparky heeft het super goed getroffen bij zijn nieuwe gezin en mijn eerdere honden zijn bij Vom Falorie in hele goede handen.
En uiteraard is het doel voor de honden ook een reden om het voor mijzelf goed te kunnen relativeren.
Wat is er mooier dan de verhalen die je terug krijgt als jou pup zó belangrijk is voor zijn baasje!
Dat is toch het mooiste compliment wat je kan krijgen als gastgezin..
Dáár doe ik het voor!

En dan is nu Ayla er...
Een Eurasiër pupje, een donzig bolletje energie met heerlijke slaap momenten haha.
De rasbeschrijving van de Eurasiër past geheel bij mij; rustig, energiek en lekker eigenwijs... ik hou ervan. En alleen daarom al verheugde ik me zoveel meer op Ayla.
Ayla die als psychiatrische hulphond wordt opgevoed maar waar we ook van hopen dat we een nestje van gaan krijgen.
Alle reden dus om haar de komende jaren te blijven volgen!

Voor €3,- per maand krijg je als donateur een kijkje achter de schermen.

Stuur je mailadres naar info@vomfalorie.nl of p.bijdevaate@gmail.com
 na je betaling op RABO: NL43 RABO 0313 788 073
ontvang je elke maand een leuk verhaal met foto's.
Op die manier steun je Stichting Vom Falorie en lees je meteen waar je het voor doet ;)




woensdag 26 juli 2017

#Sparky gaat verhuizen

Het is een beetje een dubbel gevoel bij mij....
Sparky kwam 2 en een halve maand geleden bij ons omdat hij té leuk was om hem niet als psychiatrische hulphond op te willen voeden. Voor zijn zusje was een gastgezin, maar voor hem nog niet en ik zou eind juli al een andere pup krijgen.
En ja, dan is het ineens zover en gelukkig hebben we in de tussen liggende tijd wel een fijn gastgezin voor Sparky gevonden.
Een gezin waar hij met alle liefde en enthousiasme ontvangen is en waar ze met veel plezier zijn training en socialisatie voortzetten.
Een lot uit de loterij!
Maar ja... dat betekent nu wel dat wij afscheid moeten nemen van 'onze' Sparky!
Dat kleine manneke die inmiddels is uitgegroeid tot een slungelige puber en nét zo lekker in zijn training begint te komen.
Niets is nog bevestigd, maar hij leert steeds meer, we kunnen ook steeds meer...
Maar hoe leuk is het dan dat hij dat in zijn nieuwe gezin meteen laat zien!
Het is dan wel vreemd om zonder hem terug naar huis te rijden, maar zoals hij zich daar liet zien voelt het heel goed.
Met Sparky komt het wel goed!

Nu heb ik even een dagje rust en ga ik vrijdag mijn pupje Ayla halen bij Vom Falorie... ik kan niet wachten!
Ik heb heel veel zin om onze kleine meid te leren kennen en nog meer haar ras, een Eurasier


Ayla met haar broertjes 

maandag 17 juli 2017

#Sparky voelt zich al een hele vent

Jaja, kleine pupjes worden groot en met zijn bijna 5 maanden voelt Sparky zich al een hele vent!
Zelf vind ik dit de leukste leeftijd... niet meer het onnozele pupje, maar ook nog lang niet de stoere zelfverzekerde hond.
Net er tussen in, nog heel veel puppie gedrag en steeds meer zelfverzekerd overkomen...

Laatst moest ik boven de deur naar de tuin een gordijn ophangen o de vliegen buiten te houden. Dus met een stoel in de deuropening, het gordijn tussen de stoel en buiten en Sparky die naar binnen wilde.  Normaal gesproken is dat geen belemmering en duikt hij onder het gordijn door naar binnen of buiten, maar nu stootte hij zijn neus tegen de stoel. Ach arme pup... hij schrok en snapte niet wat er gebeurt was, dus nog een keer proberen, op precies de zelfde plek dus stoot hij weer zijn neus en daarna nog en keer. Tja, dan ben je echt nog een pupje hoor... hahaha
Hij had ook even kunnen kijken war hij er wel langs kon! Er was ruimte genoeg!

Maar als ik hem mee neem voor een training op het station verbaas ik me over het nonchalante gedrag met drukte, verkeer, plotseling opspuitende fonteintjes en het lopen op het station.
De trein maakt totaal geen indruk, of deze nu voorbij zoeft of dat hij voor zijn neus stil staat...
Dit keer kon ik ook even in en uit stappen en dat deed hij ook zonder probleem... alsof hij het al zóvaak heeft gedaan...
En dan ben je zomaar een stuk volwassener!

In zijn dagelijkse training, wandelen aan een losse lijn, zitten, wachten en af gaan komen ook de verschillen weer naar boven. Het ene moment luistert hij super netjes en doet met veel plezier wat je vraagt, het andere moment zitten er bananen in zijn oren en kun je vragen wat hij wil... dan is hij even met iets belangrijkers bezig.
Geweldig!
Zo vind ik puppies leuk, weten dat ze de oefeningen prima kunnen maar soms dan even een karakter tonen waar je eerst maar eens langzaam tot 10 of soms nog langer, moet tellen.
Als hij zich dan aan het eind van de wandeling weer lekker laat knuffelen en we een leuk 'samen momentje' hebben is alles weer goed.

Sparky is gewoon een heel leuk, ondeugend hondje! 


samen met Laika in de mand

zaterdag 8 juli 2017

#Sparky bij de trein

Onlangs moest ik mijn dochter naar de trein brengen en onze gepensioneerde Laika ophalen. Laika was een paar dagen bij haar vorige baasje geweest... gewoon omdat het kon.
Een mooie gelegenheid dus om Sparky de grote enge trein eens te laten mee maken.
We hebben in ons dorp een klein station, waar het normaal gesproken niet zo druk is.
Weinig extra prikkels dus en aangezien het vorige baasje van Laika de volgende trein moest hebben konden we mooi een half uurtje daar zitten, kijken naar de treinen die langskomen, mensen die aankomen en wat er verder allemaal gebeurt op zo'n station.
Dat as een leuk plan en niets wat mij voorbereide op de werkelijkheid!

Toen we bij het station aankwamen was het er namelijk megadruk!  Er bleek een groot evenement in de buurt te zijn en vanaf ons dorp gingen ze verder met bussen...
Ik denk dat er wel een paar honderd mensen stonden te wachten, beneden bij de bushalte...

Oeps...

Afijn, Laika kwam met haar baas via de trap naar beneden, mijn dochter moest het andere spoor hebben en we liepen met ons allen die kant op, met alleen nog maar last van de herrie die al die mensen maakten.
Als Sparky al onder de indruk was wist hij het goed te verbergen, hij keek wel, maar liep gewoon lekker met ons mee. Blij met de aanwezigheid van Laika, die hij al snel herkenden natuurlijk.
Nu weer terug naar ons eigen spoor, waar het baasje van Laika weer mee moest. Met het probleem dat de mensenmassa voor de lift stond en Sparky nog echt geen 3 trappen omhoog kon lopen.
Ik heb mijn stoere masker opgezet en hem naar boven gedragen... gelukkig is hij nog geen 10 kilo, het was te doen. Haha
Boven bij het spoor was het rustig, de intercity die langs raasde kreeg weinig aandacht van Sparky, de mensen die bovenkwamen ook niet.
Hij bleef netjes bij mij zitten en kwam af en toe even een knuffeltje halen bij Laika en haar baasje.
De rust van Laika, die een werkleven als geleidehond achter de rug heeft en veel gereisd heeft, zal zeker ook meegeholpen hebben.
Aan de overkant kwam de trein voor mijn dochter aan, waar Sparky totaal geen aandacht voor had en 5 minuten later de trein voor Laika haar baasje... die ook al geen indruk op Sparky maakte, al kwam die vlak langs.
Het was tijd voor afscheid en ik stond tussen de uitstappende reizigers met twee honden.
Wat ook geen indruk maakte...
Ik heb gewacht tot het station weer leeg was en nu moest ik toch echt wel met de lift naar beneden.
Een lift met glazen wanden, dus best spannend voor onze kleine man... dacht ik...
Niet dus, haha
Beneden aangekomen belanden we tussen de mensen... pffft
Wat een drukte!
Dit vinden we alle drie minder leuk en gelukkig is er een rustige route naar de auto waar we dankbaar gebruik van maken.

Al met al een mooie training voor Sparky met iets meer indrukken dan ik gepland had maar wat de ervaring met de trein betreft... een hele relaxte pup!
De mensenmassa's leert hij nog wel, als de zomer braderie begint, of iets vergelijkbaars.
Ik ben in elk geval heel trots dat hij deze ervaring zo rustig heeft doorstaan, dat beloofd veel goeds



zondag 2 juli 2017

#Sparky aan het shoppen

Winkelen is weer leuk!  
Samen met Sparky is het niet snel even  halen en betalen maar het is een uitje.
Als we samen lopen is er ineens veel meer te zien en lijkt het alsof er veel meer gebeurt op het korte stukje naar de buurtsuper.
Het begint al bij het speelveld bij de scholen. Er is altijd wel een klas die daar bezig is met een balspel. En ja, met een kleine omweg kunnen we daar dan mooi langslopen zodat Sparky went aan rennende en schreewende kinderen.
Het speelveld ligt tussen de scholen in en als we dan nog mazzel hebben spelen de kleuters ook net buiten op het speelveld van de school.
Dan komt de herrie van beide kanten.
Vaak komen we ook nog wel fietsers tegen op het voetpad, die dus vlak langzij komen... 
Moeders met een buggie en kleine kinders.
En heel soms een bekende waar we dan even een praatje mee maken.
Zo heeft hij al heel wat prikkels binnen voor we bij de buurtsuper zijn.

Het maakt Sparky allemaal niet zoveel uit wat er om hem heen gebeurt, hij hoort het en bekijkt het maar loopt rustig met me mee. Als ik sta te kletsen gaat hij zitten en als het hem te lang duurt gaat hij liggen, spelen met zichzelf en met zijn dekje... ach ja, geduld is niet aan puppies besteed 😉
Geef hem eens ongelijk!

Hij weet inmiddels al snel dat we naar de buurtsuper gaan, het jasje verraad hem natuurlijk, maar ook de geuren uit de winkel. Want eenmaal in de buurt van de deur wil hij maar al te graag naar binnen.
Al krijgt hij daar niets en zal hij het echt met alleen de geur moeten doen of een beloningsbrokje voor goed gedrag.
Eenmaal in de winkel is hij aan het werk... stoer loopt hij met me mee, gaat zitten als ik wat moet afwegen of moet pakken. Hij doet echt goed zijn best, ik kan niet anders zeggen.
Ik ben dan ook razend trots als we weer naar huis lopen.
Als het rustig is mag hij even los op het veldje, niet bij de scholen, maar verderop bij ons huis. 
Even lekker rennen en gek doen.
Dan wacht thuis de etensbak en de mand.... 

                             

woensdag 21 juni 2017

#Sparky verlegd zijn grenzen

Het is warm, en dat laat Sparky me wel weten.
Vrijwel elke pup heeft last van warmte, maar onze kleine vriend maakt er dankbaar gebruik van haha.
Zijn tempo is lager met het wandelen en ik pas me daar maar bij aan.
Voor mij ook wel zo relaxt.
Maar als we eenmaal op de plaats van bestemming zijn wordt hij actief en heeft zin in het avontuur.
De buurtsuper is favoriet en daar laat hij zien dat hij al op weg is naar een goeie hulphond.
Netjes bij me blijven, niet de schappen leeghalen... alleen als ik ergens moet zoeken gaat hij liggen rollen, hapt hij in zijn (nog steeds te grote) jasje en is hij echt te lolbroek aan het uithangen.
Maar ach... hij is zó leuk!
Zolang hij puppie is mag hij nog wel zulke streken uithalen van mij... het gaat wel over als hij ouder is.

Vandaag zijn we eens stapje verder gegaan, naar het centrum.
Er was markt en dus aardig wat mensen op een kleine ruimte. Veel geuren en geluiden maar het deert hem niet.
In zijn eigen relaxte tempo bekeek hij alles, snoof een extra lekkere geur eens wat dieper op en sjokte rustig met me mee. Zijn ogen flink de kost geven.
We kwamen van alles tegen. Andere honden, mensen die vlak langs hem liepen of in een scootmobiel langs kwamen. Niets bijzonders, volgens Sparky.
Ik had nog een boodschap op het gemeentehuis. Daar komen we alleen binnen via een draaideur wat altijd wel even een spannend momentje is, want dan moeten ze wel blijven lopen!
Maar dat ging heel goed.
Het wachten op mijn beurt was een mooi rustmomentje, net als het moment dat ik geholpen werd.
Wat wil je nog meer van een pup in opleiding!
Echt super goed.
Weer terug over de markt, nog even een winkel in en zo terug naar huis met de auto.
Een zeer succesvolle training.
Ik ben trots op ons ventje Afbeeldingsresultaat voor duim omhoog


(het wordt tijd dat ik eens foto's maak tijdens een training....help me herinneren!)


In huis is hij een leuke deugniet aan het worden. Fijn spelen met een bal of onze Chenna en de tuin is een heerlijke snuffelzone.
Over het algemeen een leuke, rustige pup waar genoeg leven in zit  😃


dinsdag 20 juni 2017

de 80 vd Langstraat



80 kilometer wandelen... ga er maar aan staan!
Ik heb respect voor deze kanjers.
En nog meer voor diegenen die in ons shirt willen mee wandelen om Stichting Vom Falorie Hulphonden bekent te maken en ons doel te helpen verwezenlijken.
Met meer naamsbekendheid, meer donaties... zo simpel werkt het..
En dat kunnen we niet alleen, daar hebben we uw hulp bij nodig.

Lijkt het je ook wel een mooie uitdaging om mee te wandelen?
Meld je aan!


https://www.80vandelangstraat.nl/algemeen/de-80-van-de-langstraat


Of vind je ons doel ook zo belangrijk?
Doneer!

https://www.geef.nl/actie/de-80-van-de-langstraat


Samen zijn we sterkt! 

dinsdag 6 juni 2017

#Sparky zijn eerste avonturen

Hij neemt zijn tijd om de directe wereld te verkennen en die krijgt hij van mij.
Maar langzaam aan lopen we toch al richting de scholen en het kleine winkelcentrum op loop afstand van ons huis.
Meelopen is niet echt zijn hobby, alles moet bekeken worden en het liefst vanuit stilstand.
Ook blijft thuis een grote aantrekkingskracht op hem uitoefenen en moet ik de eerste meters van huis af behoorlijk stimuleren om toch maar mee te lopen.
En met een brokje laat hij zich al snel ompraten...

Het leuke aan een pup in opleiding is dat je makkelijker zegt of vraagt dat je pup mee gaat als je eens op visite gaat ofzo.
Dus zo was er voor Sparky ook een eerste keer op visite bij de buuf, met twee jonge kinderen.
Het 'niet aaien' werd uiteraard flink overtreden, maar los spelen en ravotten... nee, dat doen we maar niet.
Sparky kan met zijn scherpe tanden en over enthousiasme nog wel eens iets te hard bijten en ik wil dit als een goeie ervaring laten verlopen.
Dus al snel was de aandacht van Sparky af en lag hij lekker aan mijn voeten te slapen.
De ideale pup in opleiding.
En een hele goeie, rustige ervaring waar hij liet zien dat hij het heel goed kan vinden met kinderen, dat ze hem rustig kunnen aaien en knuffelen en hij het prima vind als hij geen aandacht meer krijgt.

Na deze ervaring gingen we een paar dagen later eerst samen met Laika, onze gepensioneerde geleidehond naar het kleine winkelcentrum. We lopen dan ook langs basisscholen, herrie genoeg dus onderweg.
Laika is alles gewend en wordt nergens warm of koud van en samen zou Sparky zich wat moediger voelen, dacht ik.
En zo was het... Hij liep netjes mee en bij het winkelcentrum was hij heel vrij naar alle mensen en winkelwagentjes haha.
Niet erg onder de indruk!
Helemaal goed dus de eerst volgende keer kon hij zijn jasje aan en mee de winkel in.

Zijn jasje is nog te groot, maar hij vind het geen enkel probleem om het te dragen. Zo liepen we een paar dagen later samen naar de winkel. Heel stoer liep hij zo mee naar binnen.
Eenmaal binnen was natuurlijk alles interessant.
Hij moest steeds weer even zitten om alles goed in zich op te nemen, liep iedereen voor de voeten maar stoorde zich nergens aan.
Een rondje door de winkel was wel genoeg, even genoeg prikkels en een mooie ervaring rijker.
Terug naar huis was hij weer de jonge pup en thuis eten en naar bed... even bijkomen!

Nu hij redelijk zindelijk is en energie krijgt kunnen we vaker op stap.
Ook gaat hij mee op visite.
De ervaring om met een leeftijdgenoot te spelen is natuurlijk helemaal leuk! Al was ze een pittige tante, Sparky was al snel niet meer onder de indruk van haar en werden ze vriendjes.
Daarna nog even op familiebezoek, waar hij heerlijk aan mijn voeten ging slapen, het maakte hem niets uit dat het een vreemde omgeving was.


woensdag 24 mei 2017

#Sparky, pup in opleiding voor #psychiatrische #hulphond 5

Ach ja... Sparky begint zijn opleiding als gewone pup, met het zindelijk worden en de nodige rust om op te groeien als een lekkere stabiele pup.
Niets bijzonders deze eerste paar weken.
En zolang hij nog niet vlot mee wil lopen aan de riem ga ik ook nog niet met hem naar de winkel ofzo... dat komt allemaal wel...
Voor nu ben ik tevreden zoals hij zich gedraagt.
De regelmaat komt er vooral bij mij in, zo gebeuren er bijna geen ongelukjes meer. Hij slaapt goed de nachten door en is niet erg vroeg wakker... Ik heb echt niets te klagen.
Gewoon genieten van een heerlijk, lief, rustig pupje... dat af en toe best wel even rond kan racen ;)
Vooral in de tuin, daar geniet hij op zijn manier van het mooie weer.

                                                   


Ik hoop dat hij snel leert hoe leuk het wandelen kan zijn en we meer verhalen te vertellen hebben... de knop kan zomaar omgaan!
Nu genieten we dan maar even privé met hem 😉

vrijdag 19 mei 2017

Sparky, #pup in opleiding 4

Zo ben je aan het bedenken hoe het allemaal ook alweer ging, zo is het allemaal al weer rustig en is er al een begin van dagelijks ritme.
Sparky is een heerlijke pup...
In huis rustig, ligt lekker op een flos te knagen.. met af en toe een tafel of stoelpoot er tussen door maar dan geef ik hem snel weer een eigen speeltje.
Buiten is hij relaxt, maak zich niet snel druk om geluiden of iets dergelijks.
Hij wil wel even de tijd om ze te ontdekken en gaat er dan even rustig bij zitten..
Ach ja... dan wachten we wel even hoor.
Het wandelen met de warmte was een ander verhaal...
Er was geen beweging in te krijgen!
Wel veel drinken, vooral toen we even een badje buiten vol hadden gedaan.
Meneer vind water geen probleem, maar drinkt wel alles op...
Uit het badje, toen hij uit het badje was begon hij aan zichzelf... of de plasjes op straat, na een regenbui is het gras ook nat...
En dan wil hij best wel graag naar buiten!
Snel plassen, want dat vraag ik van hem en daarna kop in het gras, gek doen en ondertussen alle druppels oplikken...'
Dat is een keertje geweldig!
Een tweede keer is het grappig.
De derde keer leuk en denk ik; ik moet dat eens filmen!
Als dat dan niet lukt omdat hij dan niet gek doet, mag hij het wel weer afleren...
Uhhhh, dat is makkelijker gezegd dan gedaan haha
Ik denk dat hij moet plassen, maar ondertussen maakt hij er een compleet circusnummer van...
En echt niet meer willen lopen...
Aan de halsband mee sjorren doen we niet, maar als ik hem oppak en op zijn poten wil zetten laat ie zich meteen weer vallen... zucht... met ingehouden schaterlach!
Maar serieus... hij moet echt leren om stukjes te lopen...
Ik heb dus maar een mini tuigje gekocht en daarmee kan ik hem wel mee krijgen.
Geen gesjor, gewoon op zn pootjes zetten en met een brokje mee roepen.
Eindelijk zit er weer gang in.
Jammer voor het filmpje, ik had het graag laten zien... vooral die boeventronie die hij daarna opzet!
Maar enkel op het gras aan de overkant van de weg jezelf vermaken....
Nee, dat is niet echt de bedoeling.

Maar buiten zijn ondeugd is hij geweldig makkelijk.
's Nachts is hij stil, 's morgens na zeven uur pas wakker, als we weg moeten kan hij zo de bench in en blijft stil...
Ik heb niets te klagen.
Het is enkel maar leuk!

woensdag 17 mei 2017

#puppy!! in opleiding voor #psychiatrische #hulphond 3

dag 2

De nacht was onrustig ja... twee keer eruit geweest om hem te laten plassen. De eerste keer was om half 3 en toen was ik te laat... De tweede keer om zes uur en wel op tijd gelukkig! Maar nu wilde hij niet meer slapen... en ik wel!
Zes uur is voor mij echt geen tijd om mijn bed uit te komen en al helemaal niet om eruit te blijven.
Maar meneer dacht met piepen mij wel over te kunnen halen..
Het is hem niet gelukt hoor en uiteindelijk werd hij wel stil en konden we om half acht, toen hij nog helemaal stil, was opstaan.
Dat was les 1 van vandaag 😊
Het wandelingetje in de ochtend ging weer prima, netjes buiten ontlast en daarna eten en drinken wat hij met smaak naar binnen werkt.
Bijna was ik weer te laat!
Na het eten moet hij poepen... dus oppakken en mee naar buiten.
Zelf naar buiten lopen vind hij nog steeds niets dus ik neem hem op de arm naar het gras aan de overkant van de straat waar hij zich ontlast.
Daarna meteen weer naar binnen... ik ga niet elke keer wandelen.
Binnen gaat hij spelen, knagen de bal of op de flos... onze Chenna wat uitdagen.
Dat laatste bekomt hem slecht haha.
Chenna wil wel spelen maar is dan toch wel heel groot hoor!
Sparky blijft liever trouw aan zijn knaagwerk.
Al snel valt hij in slaap en leg ik hem in de bench...
Gister liet ik hem slapen waar hij wilde... aan mijn voeten 😇  Maar dan liep hij elke keer achter me aan als ik even opstond.
Daar gaan we vandaag verandering in brengen.
Als hij gaat slapen, gaat hij in de bench. punt.
Hij wend daar ook snel aan.
Na zijn plas in de bench vannacht ga ik de bench ook verkleinen. Heel simpel met een boodschappen kratje op z'n kant en vast maken aan de achterkant van de bench.
Genoeg ruimte om languit te liggen en geen ruimte om te plassen... wat een pup niet in zijn lig ruimte doet. (uitzonderingen daar gelaten 😉)
Zo creëer ik ook meer rust voor mezelf...
Als hij moet plassen piept hij wel!
Overdag, als ik gewoon in de kamer ben en verder weinig doe laat ik hem wel buiten de bench liggen. Nu wil hij wel vaak naar buiten en steeds doet hij een plas in het gras. Heel netjes!
Maar hij begint ook ondeugend te worden haha
Het gras vind hij heerlijk!  Lekker rollen en vooral niet meer lopen!
Hij doet zijn plas en loopt een beetje ploft neer en gaat languit genieten... nou ja!
En nauwelijks meer mee te krijgen...
Hij staat alleen op om te plassen of te poepen en daarvoor en daarna is het heerlijk kroelen met de grassprieten.
Gelukkig is het een erg warme dag en is lopen nu niet erg belangrijk dus ik geniet hier lekker van mee.
Heerlijk toch zo'n boefie!

Met de nodige veranderingen een droge en vrij regelmatige dag gehad.
Ik ben blij!





dinsdag 16 mei 2017

#puppy!! in opleiding voor Vom Falorie #Hulphonden 2

Dag 1

Oeps, ja... ik was even vergeten wat een pupje in de eerste dagen betekend!
Na 13 pups opgevoed te hebben mag ik toch van mezelf verwachten dat ik dat nog weet haha
Het zal wel net zo zijn als met de bevalling van een kind, je weet dat het zwaar was maar de details vervagen...
Maar Sparky heeft de herinneringen weer aangezet hoor...
Al hadden we hem de eerste middag al even in de bench gedaan, Daar had hij met het naar bed gaan echt geen herinnering meer aan.
Ik had hem al in de bench gedaan en was nog even beneden gebleven tot hij stil was, maar toen ik naar boven liep begon hij weer te piepen... hard te piepen en te huilen... ahhhh, manneke...
Maar ik zet door en ga gewoon naar bed.
Even geen aandacht geven en hopen dat het snel stil wordt...
Gelukkig na een kwartiertje is het stil.
Tot de volgende ochtend kwart voor 7.
Een mooie tijd om op te staan.
Wauw... al dit zo door gaat ben ik heel tevreden!
Maar helaas....
Na de wandeling van nauwelijks 10 min, buiten geplast en gepoept waren we net weer binnen en poept hij nog een keer... in de mand van de andere hond...
Hmmm... het eerste barstje in mijn euforie
Ach, snel opruimen en we hebben het er niet meer over...
Als kindlief met de andere honden terug is krijgen ze eten en drinken. Dat gaat er goed in.
Hij struint nog wat rond en verdorie... weer gaat hij poepen!
Owja... voor en na het eten naar buiten doen hè!
Afijn... Ik zal beter op moeten letten.
De rest van de ochtend gaat netjes. Nog even de bench in als we naar de winkel gaan want hij is nu toch echt nog te jong en te klein om mee te shoppen.
's Middags is hij me weer te snel af, zonder blikken of blozen even stil staan en plassen... hij kijkt niet op of om, geeft niets aan....
Owja... dát moet hij gewoon nog leren!
Ach ja... het komt allemaal wel goed.
Ik heb maar 1 pup gehad die het meteen door had... ik heb geduld...
De nacht was weer wat onrustiger... maar ook daar komt de regelmaat wel in...

Of de pup nu in opleiding is voor hulphond of niet... het zindelijk maken is hetzelfde en daar zullen we eerst aandacht aan besteden...

Neemt niet weg dat hij spelenderwijs de eerste oefeningen al mee doet.
Zitten en wachten voor hij eten krijgt. Tijdens het wandelen steeds even belonen met een brokje zodat zijn aandacht goed bij mij is en zo leert hij zijn naam ook snel kennen.
Niets moet! tevreden en blij zijn... daar gaan we voorlopig mee aan de slag


Onze kleine boef...


maandag 15 mei 2017

#puppy!! in opleiding voor Vom Falorie #Hulphonden 1

Naast mijn vrijwilligerswerk bij Stichting Vom Falorie Hulphonden ben ik ook pleeggezin voor de hulphonden in opleiding.
Nadat Bolle was opgehaald had ik even een tussenstop tot eind juli... tot de nieuwe pup zou komen.
Maar ik kreeg een spontane vraag of ik tot die tijd ook al een pup in huis wilde nemen.
Deze pup kon Vom Falorie niet weerstaan, hij is té leuk om niet tot hulphond op te voeden.
Zijn zusje gaat namelijk naar een ander gezin en twee eerdere pups van deze moeder zijn zeer goede hulphonden geworden.
En tja, vraag mij of ik een pup in huis wil voor de opleiding en ik kan niet anders als 'ja' zeggen!
Gelukkig heb ik zelf 2 heerlijk rustige dames, die de opvoeding geen strobreed in de weg zitten en hun levenservaring en opvoeding zal alleen maar positief bijdragen aan de opvoeding van deze pup.

Zo reed ik dus gister naar Stadskanaal, waar we hadden afgesproken om de pup op te halen.
Onze Sparky, 10 weekjes uit en een schatje!
Lekker relaxed kijkt hij de wereld rond, maakt zich niet erg druk om alles wat er om hem heen gebeurt... jhaa, ik begrijp wel waarom ze hem niet konden weerstaan.
Deze jongen gaat als hij groot is heel goed voor zijn baasje zijn!

Dat blijkt thuis ook wel, al vindt hij onze dames eerst wel even héél groot en spannend, al snel drentelt hij achter ze aan.
Speelt een beetje, verkent het huis op zijn gemak, eet en drinkt als een bouwvakker en slaapt lekker aan mijn voeten.
Wat een heerlijk ventje... en buiten zich ontlasten.. dát is helemaal fijn!

samen met zusje Skai
net thuis...


vrijdag 28 april 2017

#sponsors gezocht; Max en het meisje



Als jonge stichting zijn we druk bezig om sponsors en/of donateurs te vinden.
Overal waar we kunnen melden we ons aan als goeddoel, maar dat geeft nog geen garantie op succes natuurlijk!
We schrijven de verschillende bedrijven aan die mogelijk geïnteresseerd zijn in onze doelgroep, mensen met een psychische aandoening en met een hond de wereld weer aan durven.

Het is een hele andere wereld als waar ik me normaal in begeef, als pleeggezin van assistentiehonden voor Vom Falorie.
Dan hoef ik me enkel bezig te houden met de opvoeding van de hond.
Nu slaan we de weg van marketing in en we leren gaandeweg waar deze ons brengt.

Vandaag heb ik onze site op Geef.nl  toegevoegd en de button op dit blog bijgevoegd.

We gaan ervoor!

Ons laatste project, Max en het meisje is nog steeds actueel...





Kort geleden hebben wij, Stichting Vom Falorie Psychiatrische Hulphonden, onze Max uit logeren gezet bij een 10-jarig meisje die samen met haar moeder vlakbij ons centrum woont. Max werdt bij ons opgeleidt tot psychiatrische hulphond. Hij is 5 maanden in training geweest. (De totale opleiding duurt zo’n 8 maanden. ) Dit meisje heeft een hele moeilijke tijd achter de rug, en heeft problemen met de verwerking hiervan. Dit uit zich in stress en angst. Om een beetje afleiding in huis te hebben, besloten wij samen met haar moeder om Max tijdelijk bij hun te laten logeren. Maar dat tijdelijke gaat nu een probleem worden, want Max heeft al zijn kennis uit zijn opleiding als een warme deken over haar dochtertje heen gegooid. Hij helpt haar als een volleerde hulphond, met als resultaat dat het meisje en Max onafscheidelijk zijn geworden. Hij steunt haar bij elke vorm van stress of verdriet, en dankzij Max durft het meisje eindelijk weer in haar eigen bed te slapen omdat Max meerdere malen per nacht bij haar komt kijken of het goed gaat. Ze durft weer alleen in haar kamer te spelen, en de lichamelijke klachten die veroorzaakt werden door de stress vallen allemaal van haar af. 
Het meisje gaat er van uit dat Max over een tijdje weer bij haar weggehaald wordt. Wij willen echter niet dat ze in een enorm gat valt door het gemis van de steun van Max.
Daarom willen wij haar Max geven, alleen zitten we met een groot probleem... de kosten.Max heeft al 5 maanden opleiding achter de rug, en het totale kostenplaatje komt uit op 8300,- euro. Dit kan haar moeder absoluut niet betalen, zelfs niet gedeeltelijk, en wij kunnen het niet missen. Maar Max bij haar weg te halen, dat willen wij echt niet.Daarom vragen wij via deze weg jullie hulp. Willen jullie helpen om deze kosten bij elkaar te krijgen? Want als dat lukt, dan kunnen we haar iets geven wat zo enorm waardevol is voor haar! Ik wil zo graag haar gezicht zien, als we haar vertellen dat Max bij haar mag blijven! Maar zonder geld kunnen wij dit echt niet waarmaken, en zal Max bij iemand anders geplaatst moeten worden. Helpen jullie mee? 

Ze hebben jullie hulp hard nodig!!

geef.nl